تاک ریچیں موسمانی گلگ / نبیل نود

 غزل 

نبیل نود 

ڈوبار نُو دل ءٙ کہ غماں رنجگ ءٙ نہ اِنت 

نشتہ زھیر ءِ ساھگ ءٙ تئی ، گریوگ ءٙ نہ انت 

وارتگ شراب نوداں تئی زلپ ءِ ساھگ ءٙ

بیگاہ ءِ تُن انگّت ءٙ کوچنڈّگ ءٙ نہ اِنت  

مئے رہسراں مہ ریچ وتی ناز ءِ مُھرگاں 

تُنیگیں حاجتانی سفر ، جُنزگ ءٙ نہ انت

تاکریچیں موسمانی گِلگ چونی ءٙ نہ بیت 

آ ، کہ گُشان ءِ پُلاّں وتی ، روپگ ءٙ نہ اِنت 

دلبند ءٙ واب بوتگ منی ، یک زمانگے ؛؛؛؛؛

مرچی ہمے جنئک کہ من ءٙ چارگ ءٙ نہ اِنت 

دردے اگاں حیالے ، تئی عشق مہرمے ؛؛؛؛؛

جمبّر اے نوبتانی اگاں ، گرندگ ءٙ نہ اِنت

مرچی شراب دئے کہ منی ٹپّ ، تاجگ اٙنت 

مرچی اے حُسن ءِ آس من ءٙ شودگ ءٙ نہ اِنت

من پُل ریتکہ ، راھاں وتی. چیر گیتکگ دل 

زھر اِنت منی نبیل ، بلئے ، آھگ ءٙ نہ اِنت